Μπορεί και επισήμως να έχει μπει η Άνοιξη, ωστόσο είναι ακόμα κάτι βράδια που η υγρασία τραβάει ένα ζεστό τσαγάκι. Παλιά που λες δε τα θελα καθόλου τα ζεστά τσάγια, μου άρεσαν μόνο τα κρύα το καλοκαίρι. Το φετινό χειμώνα όμως άλλαξε κι αυτό. Το τσάι έγινε μια βραδυνή ιεροτελεστία, που ξεκινούσε από τη κουζίνα όπου έβραζα το νερό στο βραστήρα (δε ξέρω γιατί έχω συνδιάσει τον ήχος του βραστήρα με αυτό του πολικού εξπρές όταν έρχεται #τρελή), έβαζα τη πυραμίδα τσαγιού μέσα στο υπερτέλειο φλυτζάνι που μου έκανε δώρο ένας μαθητής μου στο σχολείο και όταν το καυτό νερό έπεφτε μέσα, πλημμύριζε αρώματα μέχρι και το σαλόνι... Αυτή τη βραδινή συνήθεια απολαμβάνω για λίγο ακόμα και θέλω απόψε να μοιραστούμε εμείς οι δυό.
Διάλεξα να σου παρουσιάσω το αγαπημένο μου, αυτό που έχω κρυμμένο στο συρτάρι του δωματίου μου και όχι στα ντουλάπια της κουζίνας με τα υπόλοιπα.
Απόλυτο άρωμα μεθυστικού τριαντάφυλλου. Μόνο αυτό.
Κλείνω γρήγορα τη πόρτα του δωματίου μου μη φύγει από πουθενά αυτή η μυρωδιά που έρχεται σίγουρα από κάποιο κήπο του παραδείσου. (πσσσς..)
Καληνύχτα... xxx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου