Ακούς αυτό το όμορφο και ξεκινάς.
Λίγες ώρες απέμειναν πριν φύγει το 2014 και στο μυαλό μου ηχούν μόνο αυτές οι σκέψεις... Καλά, είμαι υπερβολική! Δεν είναι μόνο αυτές αλλά οι άλλες ΔΕ γράφονται! Τα σαββατοκύριακα αυτής της χρονιάς "άλλαξα πίστα" και κατάλαβα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Εκτός αυτού όμως, έμαθα να διακρίνω τις μικρές στιγμές ευτυχίες μέσα στη χαοτική ψυχοσύνθεση που έχω τελευταία.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τις Κυριακές αυτού του χρόνου.
Η Κυριακή είναι μια μέρα πριν την Δευτέρα γεγονός που με φρίκαρε παλαιότερα. Τουλάχιστον για ένα εξάμηνο με στοίχειωνε, όμως η Κυριακή είναι ωραία μέρα τελικά. Τώρα τελευταία κάπου πήρε το μάτι μου ότι τα όνειρα της αξίζουν ακριβά, αλλά δε πειράζει. Θα το ρισκάρω..
Η Κυριακή ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο δυνατά highlights της χρονιάς που φεύγει γιατί την αφιέρωσα μόνο σε αυτούς που αγαπώ. Πολύ.
Κάποιες φορές μάλιστα ψήναμε όρθια κοτόπουλα στο φούρνο..
...κάποιες τρέχαμε μέχρι τη Παιανία Κάτζα και τρώγαμε κρέπες τα ξημερώματα στο Παράδεισο, ενώ κάποιες άλλες λιώναμε συζητώντας άπειρες ώρες για τα πάντα... μια ή άλλη γυρνούσα σπίτι πιο δυνατή! Αδύνατη ούτε με σφαίρες.
Όσο δύσκολα κι αν περνάς, οι Κυριακές γίνονται λύτρωση και σε γλυτώνουν από πολλές ώρες πεσιμισμού, που το πιθανότερο είναι να κοιτάς το ταβάνι χωρίς να ανοιγοκλείνεις ούτε καν τα βλέφαρα σου από την αδράνεια.
Οι Κυριακές είναι καθαρτικές. Πια, δε μπορώ να σκεφτώ πως τουλάχιστον μια Κυριακή του μήνα δεν θα μαγειρεύω για τους φίλους μου, δε θα γελάω μέχρι δακρύων, δεν θα βγάζω την ένταση της εβδομάδας, δε θα θέλω να σταματήσω για λίγο το χρόνο.
Γιατί ξέρεις είναι ευλογία να κάθεσαι στο κυριακάτικο τραπέζι μαζί με τους ανθρώπους που σε ξέρουν πιο καλά από τον καθένα. Μπορεί να μην είναι η οικογένεια που σου έδωσε ο Θεός, αλλά είναι αυτή που επέλεξες εσύ.
Όμως το πιο συναρπαστικό από όλα ξέρεις πιο είναι;
Σε αυτό το τραπέζι δε χρειάζεται να βάλεις τα καλά σου!
Μαζί τους δε χρειάζεται καν να προσπαθείς. Ούτε να εξηγείς. Είσαι απλά εσύ. Και είναι σημαντικοί, ακριβώς γιατί σε αποδέχονται όπως κι αν είσαι. Με σγουρά ή ίσια μαλλιά. Με παραπανίσια κιλά ή χωρίς.
Αυτοί οι άνθρωποι σε θαυμάζουν για τα μικρά ή μεγαλύτερα κατορθώματά σου, ξέρουν τα δυνατά σου σημεία, τις παραξενιές σου, τις κρυφές ευαισθησίες σου, τις δεύτερες σκέψεις σου και σ'αγαπούν για όλα αυτά και παραπάνω. Σε έχουν δει στις δόξες σου, αλλά σε έχουν δει και να κλαις. Σε έχουν πάρει αγκαλιά και σου έχουν πει με σιγουριά πως ό,τι κι αν γίνει θα είναι εκεί να μοιραστούν μαζί σου το "φορτίο", όσο βαρύ κι αν είναι.
Σε αυτούς τους ανθρώπους δε χρειάζεται να εξηγείς τίποτα. Ξέρουν τι σκέφτεσαι πριν το πεις. Σε εμπνέουν, σε συγκινούν και βρίσκεις κάθε στιγμή ένα λόγο να τους θαυμάζεις.
Σε έχουν δει να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι, να αλλάζεις, να πετυχαίνεις αλλά και να την πατάς. Και ήταν πάντα εκεί, φυσικά και χωρίς υπερπροσπάθεια. Γιατί τελικά όποιος θέλει να είναι πραγματικά εκεί, απλά είναι. Όσα χιλιόμετρα κι αν τους χωρίζουν.
Γιατί οι φίλοι που αγαπήθηκαν από παιδιά, έχουν την τύχη να αγαπιούνται πιο δυνατά.
Ίσως γιατί ήταν συμμαθητές και καθίσανε στο ίδιο θρανίο.
Γελάσανε στο ίδιο αστείο.
Έγραψαν ραβασάκια στο ίδιο τετράδιο. (αυτό με την πεταλούδα στο εξώφυλλο, ξέρεις εσύ.)
Πήγανε στην ίδια εκδρομή. (Στο Θησείο..)
Σου έφτιαξαν τα μαλλιά ψεκάζοντας το κεφάλι σου με όλη τη λακ της γης.
Σε έβαψαν με πράσινες σκιές όταν ήταν της μόδας για να του αρέσεις.
Φάγανε τούρτα μέχρι του σκασμού στα 18α γενέθλια σου και το επόμενο πρωί με δύο ώρες ύπνο, δε σου χάλασαν χατήρι και κατέληξαν στην παραλία για ηλιοθεραπεία.
Φάγανε την πρώτη -λασπωμένη- μακαρονάδα που τους σέρβιρες και σου είπαν και ευχαριστώ για να μην σε στεναχωρήσουν (μετά παρήγγειλαν πίτσα.)
Σε είδαν να τηγανίζεις όταν έτρεμες το λάδι και πετούσες τις πατάτες στο τηγάνι από απόσταση ενός χιλιομέτρου.( και δε το έβγαλαν στο you tube #pure_love)
Λιώσατε στο καναπέ δίπλα στο τζάκι βλέποντας ταινίες και εσένα σε έπαιρνε ο ύπνος στο πρώτο μισάωρο. (δε σου κράτησαν κακία.)
Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν τι κρύβουν οι λέξεις, ακόμα κι όταν ακούγονται σκληρές και δε θα σε έβγαζαν από τη ζωή τους τόσο εύκολα. Αυτοί δεν απαιτούν, δίνουν απλόχερα. Ήταν δίπλα σου στα πιο σημαντικά δίχως να ζητήσουν ανταλλάγματα, χωρίς να έχουν κάνει ποτέ δεύτερες σκέψεις για σένα, ούτε να αμφιβάλλουν για τις προθέσεις σου.
Κι όσο περνάνε τα χρόνια βλέπεις ποιοι πραγματικά είναι εδώ τις "Κυριακές". Και τους άλλους, που δεν μπόρεσαν να σταθούν ανάλογοι των περιστάσεων, τους αφήνεις. Συγχωρείς την αδυναμία τους. Μπορεί η διαδικασία να είναι επίπονη αλλά στα αλήθεια αξίζει να δεις ποιοι θα έκαναν τα πάντα για σένα. Για ποιους θα έδινες τα πάντα εσύ. Κι όταν νιώσεις αυτό το αμφίδρομο συναίσθημα, κανείς δε θα μπορεί να σου το πάρει.
Είσαι ελεύθερος. Μακρυά από ανθρώπους με αρνητική ενέργεια.
Και ασφαλής. Αυτοί θα γίνουν η ασπίδα σου, μη φοβάσαι τίποτα!
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η ταυτότητά σου.
Για αυτό το νου σου.. Μη τους χάσεις από τα μάτια σου!
 |
Καλή χρονιά, με όμορφες *Κυριακές*, αγάπη κι αγκαλιές.
Λίζα
xxx
