Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούσεις όλα τα παρακάτω.
4/9/12
Μια βολτίτσα στα Mall ήταν αρκετή για να με βάλει στο παλμό της ημέρας. Η συναυλία του καλοκαιριού θα λάμβανε χώρα σε λίγες μόνο ώρες. Και ο κόσμος είχε ξεχυθεί ξετρελαμένος φορώντας μπλουζάκια "Red Hot Chili Peppers".
Kαι μένα αυτό το νταβαντούρι μ'αρέσει.
Μ'αρέσει η έκσταση η οποία μας διακατέχει πριν από ένα μεγάλο γεγονός- που τρέχουμε όλοι πάνω κάτω μες την τρελή χαρά, και στην ατμόσφαιρα υπάρχει κάτι γιορτινό περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή.
Όταν η μεγάλη στιγμή είναι μια συναυλία, τότε η χαρά είναι διπλή. Ίσως και τριπλή. Ή τετραπλή. Ντάξει σταματάω.
Την ημέρα θετικής ενέργειας ας πούμε δε πέφτει καρφίτσα μέσα στο τρένο και τον προαστιακό από τη κοσμοσυρροή που έχει κοινό προορισμό το Τείχος των Εθνών. Αλλά εχτές ήταν αλλιώς. Μια πρωτόγνωρη ενέργεια ερχόταν από παντού. Πιο θετική και από αυτή της Amita. (που παρεπιπτόντως δε μ'αρέσει καθόλου)
Εντόπισα λοιπόν πάνω από 50 μπλουζάκια που μαρτυρούσαν πως αυτοί οι άνθρωποι σε λίγες ώρες θα γίνουν μία παρέα, θα τραγουδάνε τα ίδια τραγούδια, θα ζήσουν μεγάλες στιγμές..
Ήθελα και εγώ να μπω στη παρέα τους.
Και να ξεκλέψω λίγη από τη χαρά τους. Εγώ η κοινή θνητή που δε θα πήγαινα στην γιορτή-συναυλία.
Κι ας μ'αρέσει η μουσική τους, που ταιριάζει με την wannabe ψυχοσύνθεσή μου.
Έπρεπε να κάνω κάτι. Και έκανα. Σταμάτησα το αμέσως επόμενο άτομο και του ζήτησα να φωτογραφίσω την μπλούζα του (!!)#TrueStory #τρελή #θεοπάλαβη #απελπισμένη Η κοπελίτσα με κοίταξε σα να φορούσα άσπρη ρομπίτσα με τα χεράκια δεμένα από πίσω και το 'χα σκάσει από τη πρώτη ψυχιατρική κλινική που υπήρχε εκεί κοντά. Δε την αδικώ.
Yeeesss! Και με ρώτησε αν θα είμαι εκεί απόψε. Ζούσα ένα δράμα. Και το απορημένο βλέμμα της διαδέχτηκε το βλέμμα της συμπόνιας.
Και τώρα κάθομαι και μετράω τις στιγμές- τραγούδια έζησαν οι άλλοι- όχι εγώ. Και συνειδητοποιώ ότι τα αγαπώ σχεδόν όλα. Και πως #damn #damn #damn έλειπα.
Αγαπώ αυτό το κομμάτι που ήταν και το πρώτο που μπήκε στο mp3 μου.
Μαζί με αυτό φυσικά.
Το κομμάτι αυτό θα το τραγουδάει για πάντα ο Κώστας Μαυρογέννης για πάρτυ μου στα live του, γιατί δεν ήμουν σε αυτή τη συναυλία. #τρελαίνομαι_με_την_κομματάρα_Παναγία_μου
Και αυτό.. ε Κωστάκη;
Αυτό που είναι και από τα αγαπημένα του μπαμπά.
Αυτό που πάντα στέκομαι και ακούω όταν το πετυχαίνω στο ραδιόφωνο.
Αλλά και αυτό, που φαντάζομαι το ξέρετε όλοι;
Διαβάζω παντού κριτικές θλιβερές.
Από αυτούς που περίμεναν περισσότερα από την τεράστια μπάντα.
Από άλλους που περίμεναν να δουν κωλοτούμπες και παπάδες στη σκηνή...
Τέλος πάντων. Εγώ γουστάρω τα τυπάκια που το ευχαριστήθηκαν.
Και θα θελα να είμαι ένα από αυτά, μιας και ένας από τους λόγους ύπαρξης μου είναι οι συναυλίες. Kαι δεν είμαι και από τα κοριτσάκια που ήξεραν μόνο το californication και παραπονιούνται επειδή δε το άκουσαν τουλάχιστον 20 φορές για να περάσει η ώρα!
Αυτό το τελευταίο μου ξέφυγε. #kakia :p
Kαι πως είναι ωραίο να ακούς live κομμάτια από μια μεγάλη μπάντα που αγαπάς.. Και εγώ λυπήθηκα που το έχασα..
ps. Κάπου, κάποτε, σε κάποιο άλλο μέρος, θα είμαι εκεί Peppers! :p
Liza...xxx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου