Summer Of Freedom: O χρόνος φεύγει, η ανάμνηση κρατά..

Heyyy! Δεν έχω ιδέα αν θα διαβάσει κανείς αυτό το post (πέρα από τους φίλους μου που θα τους  αναγκάσω να το κάνουνε), αλλά ευχαριστώ τον οποιοδήποτε μπήκε τυχαία ή κατά λάθος εδώ μέσα! Αν αφήσετε και σχόλιο, θετικό ή αρνητικό, θα πετάξω από χαρά! You're welcome! :)

Αν μπεις στο κόπο να το διαβάσεις, άκου παράλληλα αυτό από την αγαπημένη μου Birdy:\

 Μπορεί το καλοκαίρι να μην τελείωσε ακόμα, αλλά εγώ ήδη έχω μαζέψει τις πιο όμορφες στιγμές για να το θυμάμαι. Και τις έχω φωτογραφίσει κιόλας.. ώστε αυτές οι αναμνήσεις να μη θολώσουν ποτέ.

Θα ξεκινήσω την αναδρομή λίγο πριν την επίσημη έναρξη των διακοπών μου (που για μένα είναι το τέλος της εξεταστικής) γιατί δε μπορώ να βγάλω από τις best moments το kick off party των VMA αλλά και την ίδια τη βραδιά της απονομής.

Όταν βγάλαμε τις πιο τρελιάρες φωτογραφίες με τους πιο χαρούμενους ανθρώπους του κόσμου και μόνο το δικό μου φόρεμα έγινε ένα με το πράσινο τοίχο επειδή ήταν κι αυτό πράσινο... (aqua παρακαλώ)

Όταν βρέθηκα στο κόκκινο χαλί των βραβείων και έτρεχα πάνω στις 13ποντες (!) πλατφόρμες μου για  να προλάβω όλους τους καλλιτέχνες και να κάνω το πιο τέλειο ρεπορτάζ για το αγαπημένο μου tralala.gr...

Όταν ντυνόμουν με navy look... All day, all night. 

Όταν έκανα color blocking ΚΑΙ στη παραλία...

Όταν πήρα το απόλυτο fashionistiκο δώρο που μου έκαναν οι φίλες μου για τα 21α γενέθλια μου... 

Μα πείτε, δεν έχω τις καλύτερες φίλες του κόσμου; #love_BSB

Όταν κυκλοφορούσα με το αγαπημένο μου outfit, τις περισσότερες μέρες των διακοπών μου λες και δεν είχα άλλα ρούχα να φορέσω το κακόμοιρο....

Όταν λάνσαρα το hippie haistyle, που η Ελίνα λέει πως μου πάει πολύ και για αυτό μου χάρισε την κορδέλα που φοράω...

Επιβάλλεται να σταθώ λίγο ακόμα στα φετινά μου γενέθλια που, όπως κάθε χρόνο, πέφτουν στην καρδιά του καλοκαιριού (20 Ιουλίου για όποιον δε το ξέρει- Καρκίνος με ωροσκόπο λιονταράκι) και με βρήκαν @Nueva Trova, με αγαπημένους μου ανθρώπους - και με τέλειο μουσικό background βεβαίως βεβαίως. Ο Σταύρος Μιχαλακάκος φρόντισε για αυτό! 

             

Πολλές στιγμές μέσα στο καλοκαίρι καταβρόχθιζα χωρίς τύψεις γενναίες ποσότητες #frozen_yogurt με την Ελίνα, την Μαρία Φ., τη Στέλλα, τη Λένα, τη Γεωργιάννα.. πάντοτε με ένα dressing λευκής ή σοκολάτας γάλακτος, πασπαλισμένες με μπισκότα oraio. (Στους πιο τολμηρούς προτείνω μαύρα βατόμουρα- αν είστε τυχεροί δε θα πεθάνετε από την πίκρα)

Kαι συνεχίζω με τις στιγμές ...

Όταν φάγαμε αυτή την κολάσιμη -τύφλα-να-χουν-τα-gourmet-καρμπονάρα μαζί με την Ελίνα στη πλατεία της Κύμης.. με τον αέρα να λυσσομανά παραδίπλα μας και τις θερμίδες να ξεχειλίζουν από το πιάτο. Αλλά να μη μας νοιάζει. 

Όταν έφαγα αυτό το σνίτσελ σε σχήμα καρδιάς και συνειδητοποίησα πως όλα γύρω μου φωνάζουν "Love is in the air"...

'Οταν πίναμε γραναδίνη με sprite (ναι είμαι τόσο δυνατό ποτήρι) πάνω στο τραπέζι- πασαρέλα (!!!) του πιο ωραίου, ατμοσφαιρικού και mix & match μαγαζιού στο Γκάζι... και τους σερβιτόρους να μας ρωτάνε αν είμαστε πάνω από 18 και τα μαλλιά της κοπέλας που καθόταν δίπλα μας να παίρνουν φωτιά! #TrueStories  (καλά τα δύο τελευταία δε μπαίνουν στα best moments απλά τα αναφέρω) Anyway... Shamone I love you!!!

Όταν ακριβώς απέναντί μας καθόταν η Έλενα Παπαρίζου (ΝΑΙ σε απόσταση αναπνοής Παναγία μου!) και ο Χρήστος προσπαθούσε να την πείσει να πει  το "I DO". Και μετά η Έλενα ανέβηκε και μας ερμήνευσε την κομματάρα "Ποιος" (που έχω στο mp3 μου από το 2009) και το δερματάκι τσιρτσιρίστηκε..

Όταν κάναμε μια άκρως επαγγελματική φωτογράφιση στο Χωνευτικό της Κύμης για τις ανάγκες μιας εργασίας της Ελίνας.. (θα ήθελα να ορκιστώ πως το έκανα μόνο για αυτό, αλλά δε θα πω ψευτιές εδωπέρα.)

Photo Shooting #the_making_of

Όταν δεν μας έφταναν οι επίγειες φωτογραφίσεις και κάναμε ΚΑΙ υποβρύχιες... 

όπου και αποδείχτηκα το ιδανικό μοντέλο γιατί δε κλείνω τη μύτη μου!

Όταν με τσίμπησε ένα μικρό ψαράκι στη γάμπα και άρχισα να τσιρίζω λες κι είχα δει καρχαρία...(ντάξει για αυτό δεν έχω φωτογραφία)

Όταν βρήκα αυτό το πλάσμα να περιμένει κρυμμένο κάτω από το αυτοκίνητό μου....

Όταν η Στέλλα μου έκανε δώρο αυτά για τα γενέθλια μου...

#love_flowers_Carafti

Όταν η Ελένη τραγουδούσε με πάθος μέσα στο αμάξι το "More than that", αυτή τη τρελή eightιλα, χωρίς να κάνει λάθος τους στίχους. (Ωωω Θέε μου, έχει γίνει φανατική) Ωστόσο πρέπει να αναγνωρίσω το ταλέντο της στις διασκευές... το "Κράτα τα μάτια σου κλειστά" το έκανε σχεδόν  αγνώριστο!

Soundtrack of my summer (Nταξ άκουγα και λίγη Φουρέιρα.)

Όταν η αδερφή μου έκανε τα γενέθλια της μαζί με τα πιο τρελά αγόρια στο Λουτράκι...

και μετά φάγαμε τη τούρτα με τα χέρια, τα τρελά αγόρια και εμείς...

Όταν για πρώτη φορά είδα σε gros plan συναυλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Θέατρο Πέτρας...

και έκανε δροσιά (γι αυτό φοράει και τόσα ρούχα ο Μιχάλης) και μπορούσαμε να χοροπηδάμε μαζί με την Ελένη και την Αφροδίτη χωρίς να ιδρώνουμε..

Όταν άκουγα αυτό το κομμάτι- summer love, που αν δε το ξέρεις (πατάς play τώρα και replay για πάντα) της Μαριέττας Φαφούτη.... (δε θέλω σχόλια για το επώνυμο-είναι κι αυτό alternative, όπως θα έλεγε και η φίλη μου η Ρετσίνα) 

"Kookoobadiiii" (έχει και κλιπάρα) 

Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος....<3

Όταν η σκυλίτσα μας γέννησε πέντε μικρούς θεούληδες, αλλά εγώ θα σας δείξω μόνο τον έναν προς το παρόν για να κρατήσω αναμονή κοινού...

#mono_agapi

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ακούσεις αυτό το απόσπασμα -The Ungly Truth's soundtrack- και να διαβάσεις αργά τις παρακάτω γραμμές...

Το καλοκαίρι φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του #peste_na_me_fate , και εγώ ανυπομονώ να βγάλω καινούργιες φωτογραφίες... να φτιάξω ολόφρεσκιες στιγμές... και μετράω το χρόνο αντίστροφα μέχρι να τις ζήσω.

Ίσως και να αγχώνομαι που τελειώσαν...αλλά είναι μέχρι να έρθουν οι καινούργιες.
Πάντα με πιάνει αυτό. 

Τώρα που γράφω αυτές τις τελευταίες αράδες, νιώθω σε όλα μου τα κύτταρα τη δύναμη και την αίσθηση αυτών των στιγμών γιατί τις ξαναζούσα όση ώρα έγραφα αυτό το post...

Και θυμάμαι τη διαπίστωση που έκανα κάθε μέρα του φετινού καλοκαιριού που για μένα σήμαινει ένα βήμα παρακάτω... 

Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πάντα ανοίγει... ή καλύτερα, αρχίζουμε να βλέπουμε πως υπάρχουν κι άλλες ανοιχτές τριγύρω μας.

Αρκεί να δώσουμε λίγη σημασία.. λίγη, τόση δα.

Πως τίποτα δε τελειώνει, κι όλα αρχίζουν πάλι απ' την αρχή...

Πως από την μια στιγμή στην άλλη μπορεί να ρθει στη ζωή μας αυτό το "κάτι" που θα μας δώσει καινούργια πνοή...

Και πως αυτό το "κάτι", όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι, μας κάνει να νιώθουμε ήρεμοι και ελεύθεροι...

Αλλά και ζωντανοί....

Αρκεί να δώσουμε λίγη σημασία.

Αυτό σημαίνει για μένα να κλείνει μια πόρτα.


ps. Πέρα από τις αμπελοφιλοσοφίες μου, αυτό το καλοκαίρι ανακάλυψα πως μ'αρέσουν τα αγόρια που παίζουν φυσαρμόνικα.. :)

Hope you like.. xxx