Thanks for the memories.. almost! (Part 1)

Αυτό είναι το δεύτερο ποστ και το έγραψα με τον ίδιο έξαλλο ενθουσιασμό που έγραψα το πρώτο. Η Ελένη μου έστειλε το #best_comment του μήνα και δε θα μπορούσα να μη ξεκινήσω με αυτό. 

"...νομίζω αποτυπώνεται ακριβώς αυτό που είσαι, αγαπητή φίλη-και αδερφή μου-κουμπάρα-θεία και νονά του παιδιού μου-γιαγιά της κοπέλας του εγγονού μου... (όπως κατάλαβες θέλω να σε τρώω στη μάπα μέχρι να φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο-το βίτσιο μου δεν έχει όρια)... να συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου τόσο δυνατά (όσο μιλάς) και να εμπνέεις τους γύρω σου!..." 

(Και δεν της έδωσα ούτε ένα ευρουλάκι για να τα πει αυτά! Ωστόσο σκέφτομαι να είμαι η μούσα της για πολλά χρόνια ακόμα. With love, Lassie.  #εσωτερικό αστείο) 

Για να μπεις στο mood του post άκου αυτό:

Το τελευταίου λοιπόν σουκού του Αυγούστου το πέρασα στον Πειραιά στη θεία Ελένη. Οκ δεν θέλει να τη φωνάζω θεία, κι αν έβλεπε αυτή τη προσφώνηση δε θα χαιρόταν και πολύ. 21 χρόνια που τη ξέρω δεν την έχω πει ποτέ "θεία". Την θέλω τη γλωσσίτσα μου.

Το σπιτάκι της θείας μου που λες βρίσκεται στη καρδιά της Δραπετσώνας. Και η καρδιά της Δραπετσώνας είναι η εκκλησία του Άγιου Φανούρη- που στις 27 του μηνός γιορτάζει και γίνεται τρελό πανηγυράκι στη γειτονιά. Και εμείς κάθε χρόνο είμαστε εκεί για να ανάψουμε ένα κεράκι και να του ζητήσουμε να μας φανερώσει αυτό που θέλουμε.. Έτσι και φέτος, σηκωθήκαμε από το σπίτι στο Μεγάλο Πεύκο και πήγαμε στον αγαπημένο μου Πειραιά. Που με τον καιρό μου δίνει κι άλλες αφορμές να τον αγαπώ περισσότερο..<3

Φτιάξαμε και φανουρόπιτες. Τέτοια μανούρα δε κάνουμε ούτε το Δεκαπενταύγουστο που γιορτάζει όλο το family! Ξέρεις τι είναι να λένε τη μαμά σου Μαίρη, το μπαμπά σου Παναγιώτη και την αδερφή και τη γιαγιά σου Δέσποινα; #zwenadrama

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η κυριούλα που έχει τον πάγκο με τα βιβλία ήταν εκεί. Και μας περίμενε για να πάρουμε το καθιερωμένο βιβλιαράκι μας εγώ και η αδερφή μου. Και επειδή κάποιες παλιές συνήθειες δε ξεχνιούνται ποτέ... αγόρασα ένα βιβλίο ακόμα. Και την επόμενη στιγμή άρχισα να το διαβάζω! Και δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του... Το είχα βάλει καιρό στο μάτι αυτό το βιβλίο, γιατί τον τελευταίο καιρό το κινητό μου είναι το επίκεντρο του κόσμου για μένα. 

"Ένα ντριν και είναι δικός σου!"

Και έχω ταυτιστεί...πλήρως.

Και το "ψάρεμα της πάπιας", όπως το λέω εγώ, ήταν εκεί. Όταν ήμουν μικρή είχα μανία με αυτές τις χρωματιστές πάπιες και πήγαινα και τις ψάρευα. Και χαιρόμουν λες κι είχα καταφέρει το ακατόρθωτο, κι ας ήταν απροκάλυπτα το πιο εύκολο παιχνίδι του κόσμου. Η χαρά μου ήταν αρκετή για να παραβλέπω το χαζοδωράκι που κέρδιζα... Έπαιρνα μόνο την ικανοποίηση πως τα κατάφερα και κοιμόμουν ευτυχισμένη το βράδυ..

Μιας και βρισκόμασταν εκεί κοντά δε γινόταν να μη κάνουμε μια βόλτα από το παλιό σπίτι, που ο μπαμπάς το βάφει για να το νοικιάσουμε... Το σπίτι αυτό υπάρχει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχω μεγαλώσει εκεί μέσα και τώρα θα μπει κάποιος άλλος.. Νιώθω σαν κάποιος να παραβιάζει το προσωπικό μου χώρο, σαν να μου κλέβει ένα μέρος από την ίδια μου τη ζωή. Πες με υπερβολική. Και εγώ θα με έλεγα αν δε το 'χα ζήσει.

'Ολα φαίνονται πιο απλά αν δεν είσαι στο χορό... 

Δεν κάτσαμε πολύ ευτυχώς. Φύγαμε για μια βόλτα με τη μαμά στο κέντρο. Πήγαμε να πάρουμε τροφή για τον Έκτορα, την Ορεστίνα και τη Ρουμπί. (τα 3 σκυλιά μας) Και εγώ συνέχιζα την αναδρομή στο παρελθόν, μπαίνοντας στο petshop αυτή τη φορά..

Δε ξέρω εσείς τι κάνατε στην ηλικία των 15- προφανώς πίνατε φυσιολογικό καφέ σε  φυσιολογικές καφετέριες με τα φυσιολογικά φιλαράκια σας- εγώ πάντως ξημεροβραδιαζόμουν σε αυτό το petshop! (Μη φυσιολογικό) 

Γούσταρα τρελά να μένω εκεί για ώρες και να χαζεύω τα ενυδρεία με τα ψάρια κλόουν που είναι τα αγαπημένα μου, σαν άξια φαν της ταινίας "Finding Nemo".

Εννοείται πως βρήκα και τους υπόλοιπους ήρωες! Εντόπισα το φούσκα (!) και τη κίτρινη -αντί μπλε- Ντόρι, που όμως παραμένει μορφή γιατί έχει πει την ατακάρα "Τι κάνουμε στα δύσκολα; Κολυμπάμε! Κολυμπάμε!" Με άλλα λόγια "Σκάσε και κολύμπα" :) Τι κρίμα που και ο δικός μου οδοντίατρος δεν είχε ενυδρεία με ψαράκια κλόουν... ή έστω χρυσόψαρα! Αλλά δεν παραπονιέμαι, είχε ελαφρύ χέρι. Κι αυτό αρκεί! :p

Αλλά και τους πολύχρωμους παπαγάλους που φαίνονται τόσο μεγαλοπρεπείς ακόμα και μέσα στα κλουβιά τους...

Και τα παπαγαλάκια της "αγάπης" που ήταν έτοιμα να μου τραγουδήσουν το σκοπό... 

'Η αυτό το πλάσμα που δήλωνε απεγνωσμένα με το βλέμμα του ότι το μόνο που ήθελε ήταν να έρθει κάποιος να το πάρει από εκεί... άλλωστε τι χρειάζεται;

Μόνο αγάπη...

Άντε και λίγη από αυτή την αγαπησιάρικη τροφή...

Σε αυτό το σημείο θέλω να ενημερώσω το σύμπαν ότι, οκ το έπιασα το υπονοούμενο! #LoveIsInTheAir Εκτός από καρδούλες, σκέφτεσαι να μου πετάξεις και βελάκια;;; #not

Ίσως και λίγη από αυτή τη gourmet τροφή...

Εσύ έχεις φάει το αρνί που σουβλίζεις το Πάσχα με γεύση ή συνοδευτικό το μύρτιλλο; Ο σκύλος σου μπορεί. Και όχι μόνο το Πάσχα, άλλα κάθε μέρα. Χα!

Συνέχισα τη βόλτα μες το petshop για τουλάχιστον μισή ώρα ακόμα... Ίσως και να θυμήθηκαν πως είμαι εκείνο το δαιμονισμένο κοριτσάκι που ερχόταν πριν από 7 χρονάκια, και μπαστακωνόταν εκεί με τις ώρες να χαζεύει τα κουνελάκια! #TrueStory

 Είχα αγοράσει κι εγώ όταν ήμουν μικρή ένα κουνελάκι και του 'χα δώσει το όνομα Σύμπα. Και όχι να το παινευτώ, αλλά τον είχα στα αλήθεια "βασιλιά". Κορόνα στο κεφάλι μου ντε.

Και μετά το ένα κουνέλι έγιναν δύο... Σοβαρολογώ.

Ύστερα ήρθαν και τα χαμστεράκια στη παρέα μας- με τη μαμά της φίλης μου να τσιρίζει στη θέα τους.. (τα είχαμε κρύψει στην ντουλάπα της κολλητής μου, γιατί αν τα έπαιρνα και αυτά στο σπίτι η μάνα μου θα με αποκλήρωνε σίγουρα)

Δεν είμαι υπέρ στο να πουλάμε τα ζώα.. γιατί εσένα θα σου άρεσε να σε πουλάνε;

Αλλά μικρότερη δε το καταλάβαινα αυτό.

Έπαιξα και εγώ με ένα Haribo σε σχήμα καρδιάς #LoveIsInTheAir

Α και κάτι τελευταίο. Σήμερα αποχαιρετάμε τον Αύγουστο με μια ρομαντική πανσέληνο, διαφορετική από τις άλλες...#Blue_Moon Το καλοκαίρι θέλησε στη εκπνοή του να μας κάνει ένα δώρο ακόμα.  Αν είσαι με τον αγαπημένο/η σου το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να τον πάρεις αγκαλιά...

Αν όμως δεν είσαι ΑΚΟΜΑ, βάλε ένα ποτήρι κρασί, βγες στην βεράντα σου και άκου αυτό:

Θα χαμογελάσεις αισιόδοξα και θα νιώσεις λες κι είναι ήδη δικός σου. 'Ενα είναι το σύνθημα και εγώ το βρήκα "I believe".

Liza... xx

...to be continued!

Summer Of Freedom: O χρόνος φεύγει, η ανάμνηση κρατά..

Heyyy! Δεν έχω ιδέα αν θα διαβάσει κανείς αυτό το post (πέρα από τους φίλους μου που θα τους  αναγκάσω να το κάνουνε), αλλά ευχαριστώ τον οποιοδήποτε μπήκε τυχαία ή κατά λάθος εδώ μέσα! Αν αφήσετε και σχόλιο, θετικό ή αρνητικό, θα πετάξω από χαρά! You're welcome! :)

Αν μπεις στο κόπο να το διαβάσεις, άκου παράλληλα αυτό από την αγαπημένη μου Birdy:\

 Μπορεί το καλοκαίρι να μην τελείωσε ακόμα, αλλά εγώ ήδη έχω μαζέψει τις πιο όμορφες στιγμές για να το θυμάμαι. Και τις έχω φωτογραφίσει κιόλας.. ώστε αυτές οι αναμνήσεις να μη θολώσουν ποτέ.

Θα ξεκινήσω την αναδρομή λίγο πριν την επίσημη έναρξη των διακοπών μου (που για μένα είναι το τέλος της εξεταστικής) γιατί δε μπορώ να βγάλω από τις best moments το kick off party των VMA αλλά και την ίδια τη βραδιά της απονομής.

Όταν βγάλαμε τις πιο τρελιάρες φωτογραφίες με τους πιο χαρούμενους ανθρώπους του κόσμου και μόνο το δικό μου φόρεμα έγινε ένα με το πράσινο τοίχο επειδή ήταν κι αυτό πράσινο... (aqua παρακαλώ)

Όταν βρέθηκα στο κόκκινο χαλί των βραβείων και έτρεχα πάνω στις 13ποντες (!) πλατφόρμες μου για  να προλάβω όλους τους καλλιτέχνες και να κάνω το πιο τέλειο ρεπορτάζ για το αγαπημένο μου tralala.gr...

Όταν ντυνόμουν με navy look... All day, all night. 

Όταν έκανα color blocking ΚΑΙ στη παραλία...

Όταν πήρα το απόλυτο fashionistiκο δώρο που μου έκαναν οι φίλες μου για τα 21α γενέθλια μου... 

Μα πείτε, δεν έχω τις καλύτερες φίλες του κόσμου; #love_BSB

Όταν κυκλοφορούσα με το αγαπημένο μου outfit, τις περισσότερες μέρες των διακοπών μου λες και δεν είχα άλλα ρούχα να φορέσω το κακόμοιρο....

Όταν λάνσαρα το hippie haistyle, που η Ελίνα λέει πως μου πάει πολύ και για αυτό μου χάρισε την κορδέλα που φοράω...

Επιβάλλεται να σταθώ λίγο ακόμα στα φετινά μου γενέθλια που, όπως κάθε χρόνο, πέφτουν στην καρδιά του καλοκαιριού (20 Ιουλίου για όποιον δε το ξέρει- Καρκίνος με ωροσκόπο λιονταράκι) και με βρήκαν @Nueva Trova, με αγαπημένους μου ανθρώπους - και με τέλειο μουσικό background βεβαίως βεβαίως. Ο Σταύρος Μιχαλακάκος φρόντισε για αυτό! 

             

Πολλές στιγμές μέσα στο καλοκαίρι καταβρόχθιζα χωρίς τύψεις γενναίες ποσότητες #frozen_yogurt με την Ελίνα, την Μαρία Φ., τη Στέλλα, τη Λένα, τη Γεωργιάννα.. πάντοτε με ένα dressing λευκής ή σοκολάτας γάλακτος, πασπαλισμένες με μπισκότα oraio. (Στους πιο τολμηρούς προτείνω μαύρα βατόμουρα- αν είστε τυχεροί δε θα πεθάνετε από την πίκρα)

Kαι συνεχίζω με τις στιγμές ...

Όταν φάγαμε αυτή την κολάσιμη -τύφλα-να-χουν-τα-gourmet-καρμπονάρα μαζί με την Ελίνα στη πλατεία της Κύμης.. με τον αέρα να λυσσομανά παραδίπλα μας και τις θερμίδες να ξεχειλίζουν από το πιάτο. Αλλά να μη μας νοιάζει. 

Όταν έφαγα αυτό το σνίτσελ σε σχήμα καρδιάς και συνειδητοποίησα πως όλα γύρω μου φωνάζουν "Love is in the air"...

'Οταν πίναμε γραναδίνη με sprite (ναι είμαι τόσο δυνατό ποτήρι) πάνω στο τραπέζι- πασαρέλα (!!!) του πιο ωραίου, ατμοσφαιρικού και mix & match μαγαζιού στο Γκάζι... και τους σερβιτόρους να μας ρωτάνε αν είμαστε πάνω από 18 και τα μαλλιά της κοπέλας που καθόταν δίπλα μας να παίρνουν φωτιά! #TrueStories  (καλά τα δύο τελευταία δε μπαίνουν στα best moments απλά τα αναφέρω) Anyway... Shamone I love you!!!

Όταν ακριβώς απέναντί μας καθόταν η Έλενα Παπαρίζου (ΝΑΙ σε απόσταση αναπνοής Παναγία μου!) και ο Χρήστος προσπαθούσε να την πείσει να πει  το "I DO". Και μετά η Έλενα ανέβηκε και μας ερμήνευσε την κομματάρα "Ποιος" (που έχω στο mp3 μου από το 2009) και το δερματάκι τσιρτσιρίστηκε..

Όταν κάναμε μια άκρως επαγγελματική φωτογράφιση στο Χωνευτικό της Κύμης για τις ανάγκες μιας εργασίας της Ελίνας.. (θα ήθελα να ορκιστώ πως το έκανα μόνο για αυτό, αλλά δε θα πω ψευτιές εδωπέρα.)

Photo Shooting #the_making_of

Όταν δεν μας έφταναν οι επίγειες φωτογραφίσεις και κάναμε ΚΑΙ υποβρύχιες... 

όπου και αποδείχτηκα το ιδανικό μοντέλο γιατί δε κλείνω τη μύτη μου!

Όταν με τσίμπησε ένα μικρό ψαράκι στη γάμπα και άρχισα να τσιρίζω λες κι είχα δει καρχαρία...(ντάξει για αυτό δεν έχω φωτογραφία)

Όταν βρήκα αυτό το πλάσμα να περιμένει κρυμμένο κάτω από το αυτοκίνητό μου....

Όταν η Στέλλα μου έκανε δώρο αυτά για τα γενέθλια μου...

#love_flowers_Carafti

Όταν η Ελένη τραγουδούσε με πάθος μέσα στο αμάξι το "More than that", αυτή τη τρελή eightιλα, χωρίς να κάνει λάθος τους στίχους. (Ωωω Θέε μου, έχει γίνει φανατική) Ωστόσο πρέπει να αναγνωρίσω το ταλέντο της στις διασκευές... το "Κράτα τα μάτια σου κλειστά" το έκανε σχεδόν  αγνώριστο!

Soundtrack of my summer (Nταξ άκουγα και λίγη Φουρέιρα.)

Όταν η αδερφή μου έκανε τα γενέθλια της μαζί με τα πιο τρελά αγόρια στο Λουτράκι...

και μετά φάγαμε τη τούρτα με τα χέρια, τα τρελά αγόρια και εμείς...

Όταν για πρώτη φορά είδα σε gros plan συναυλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Θέατρο Πέτρας...

και έκανε δροσιά (γι αυτό φοράει και τόσα ρούχα ο Μιχάλης) και μπορούσαμε να χοροπηδάμε μαζί με την Ελένη και την Αφροδίτη χωρίς να ιδρώνουμε..

Όταν άκουγα αυτό το κομμάτι- summer love, που αν δε το ξέρεις (πατάς play τώρα και replay για πάντα) της Μαριέττας Φαφούτη.... (δε θέλω σχόλια για το επώνυμο-είναι κι αυτό alternative, όπως θα έλεγε και η φίλη μου η Ρετσίνα) 

"Kookoobadiiii" (έχει και κλιπάρα) 

Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος....<3

Όταν η σκυλίτσα μας γέννησε πέντε μικρούς θεούληδες, αλλά εγώ θα σας δείξω μόνο τον έναν προς το παρόν για να κρατήσω αναμονή κοινού...

#mono_agapi

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ακούσεις αυτό το απόσπασμα -The Ungly Truth's soundtrack- και να διαβάσεις αργά τις παρακάτω γραμμές...

Το καλοκαίρι φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του #peste_na_me_fate , και εγώ ανυπομονώ να βγάλω καινούργιες φωτογραφίες... να φτιάξω ολόφρεσκιες στιγμές... και μετράω το χρόνο αντίστροφα μέχρι να τις ζήσω.

Ίσως και να αγχώνομαι που τελειώσαν...αλλά είναι μέχρι να έρθουν οι καινούργιες.
Πάντα με πιάνει αυτό. 

Τώρα που γράφω αυτές τις τελευταίες αράδες, νιώθω σε όλα μου τα κύτταρα τη δύναμη και την αίσθηση αυτών των στιγμών γιατί τις ξαναζούσα όση ώρα έγραφα αυτό το post...

Και θυμάμαι τη διαπίστωση που έκανα κάθε μέρα του φετινού καλοκαιριού που για μένα σήμαινει ένα βήμα παρακάτω... 

Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πάντα ανοίγει... ή καλύτερα, αρχίζουμε να βλέπουμε πως υπάρχουν κι άλλες ανοιχτές τριγύρω μας.

Αρκεί να δώσουμε λίγη σημασία.. λίγη, τόση δα.

Πως τίποτα δε τελειώνει, κι όλα αρχίζουν πάλι απ' την αρχή...

Πως από την μια στιγμή στην άλλη μπορεί να ρθει στη ζωή μας αυτό το "κάτι" που θα μας δώσει καινούργια πνοή...

Και πως αυτό το "κάτι", όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι, μας κάνει να νιώθουμε ήρεμοι και ελεύθεροι...

Αλλά και ζωντανοί....

Αρκεί να δώσουμε λίγη σημασία.

Αυτό σημαίνει για μένα να κλείνει μια πόρτα.


ps. Πέρα από τις αμπελοφιλοσοφίες μου, αυτό το καλοκαίρι ανακάλυψα πως μ'αρέσουν τα αγόρια που παίζουν φυσαρμόνικα.. :)

Hope you like.. xxx