Αυτό είναι ένα τέλειο τραγούδι που πρέπει οπωσδήποτε να ακούσεις εδώ και τώρα.
Δε μου έφταναν όλες οι απανωτές αλλαγές του κόσμου, ήρθε πριν λίγες μέρες και η αλλαγή του χρόνου. Enough is enough έτσι;;;; Η ζωή μου έχει γίνει μια ασταμάτητη αγχωτική διαταραχή και σαν να μην έφτανε αυτό, το 2015 έγινε παρελθόν και μια νέα αρχή να είναι on the road.
Ουφ.
Οι αλλαγές ξέρεις δεν σου αφήνουν χρόνο μέχρι να τις συνηθίσεις. Έρχονται μέσα σε μια στιγμή και εσύ πρέπει να παίξεις ένα καινούργιο ρόλο, έχοντας στο μυαλό σου τα νέα δεδομένα και χαρακτηριστικά του ήρωα που ενσαρκώνεις. Και θα πρέπει να παίξεις το ρόλο σου όσο πιο πειστικά γίνεται, γιατί η αυλαία θα πέσει και οι κριτικές θα πέσουν εξ ουρανού... Τη στιγμή εκείνη θα νιώσεις μόνος αλλά στην πραγματικότητα, πίσω από τη κουρτίνα της σκηνής, είναι όλοι όσοι μπορείς να ανοίξεις την ψυχή σου, όταν οι μάσκες θα πέσουν, Είναι εκεί για σένα.
Επίσης ήρθε η στιγμή να ομολογήσω πως ζω με ένα ψυχαναγκασμό τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές που φέρνει αυτή η ζωή- η ζωή μου. Ας πούμε για παράδειγμα, κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς με λούζει κρύος ιδρώτας στη παράλογη σκέψη πως ο ερχομός του νέου έτους θα μου κλέψει όλες τις ευτυχισμένες στιγμές που έζησα τον προηγούμενο και όλο αυτό καταλήγει στο ότι δεν υπάρχει αύριο. #έχω_τα_θεματάκια_μου
Πέρα από τις στιγμές που ζω σε ένα δικό μου μοναδικό κόσμο, που γίνονται ανεπανόρθωτες καταστροφές, το σύμπαν συνωμοτεί συνέχεια εναντίον μου και όλα πάνε στραβά, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, ο πραγματικός, που μερικές φορές με αναγκάζει να μετράω αλλιώς τις στιγμές, να μην τις θεωρώ δεδομένες και να τις εκτιμώ βαθιά. Και μπορεί να μου φαίνεται χαζό να πω σε κάποιον "σ'αγαπώ" εκεί που δε το περιμένει, αλλά τελικά έχει αξία σου λέω.
"Σ'αγαπώ σημαίνει είμαι εκεί όποτε με χρειαστείς"
"Σ'αγαπώ σημαίνει είμαι εκεί στα πιο σημαντικά. καλά ή λιγότερο καλά."
Και τώρα σας αφήνω, γιατί δε προλαβαίνω.
Ο μπαμπάς μου, που μοιάζει στο Χαβιέρ Μπαρδέμ αλλά έχει πράσινα μάτια, φεύγει σε λίγο στα εξωτερικά και εγώ πάω να μετρήσω τις στιγμές.
Ξέρεις παλιά συνήθιζα να λέω μόνο ναι. Ακόμα και σε αυτά που δε μπορούσα να κάνω.. δε μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν είμαι ικανή και τέλεια σε όλα. Πίστευα με βεβαιότητα πως μπορούσα να χωρέσω τα πάντα μες τα δυο μου χέρια, μέχρι που η κατάχρηση του "ναι" με έβαλε σε τεράστιους μπελάδες. Μέρα με τη μέρα, ένα κομματάκι του εαυτού μου ξετρύπωνε από τη κρυψώνα του και εγώ πνιγόμουν στον ωκεανό των φόβων που φανερώνονταν μπροστά μου και μαρτυρούσαν την αδυναμία μου.. (σχεδόν ποιητικό)
Σε αυτό το ταξιδάκι αυτογνωσίας έμαθα πολλά και αναρωτήθηκα ακόμα περισσότερα (που πας ξυπόλητη στα αγκάθια, ας πούμε;). Οι ανάγκες μου άλλαζαν και μαζί με αυτές και οι άνθρωποι γύρω μου. Μετρούσα τις απώλειες μου και προσπαθούσα να αντισταθώ με νύχια και με δόντια στη πολιορκία των αλλαγών, ακόμα κι αν μέσα μου βαθιά, πάντα ήξερα πως οι αλλαγές είναι αυτές που φέρνουν την εξέλιξη...
Πριν από ένα χρόνο προσπάθησα για πρώτη φορά να βγάλω από το κεφάλι μου τις βαθύτερες και πιο αληθινές μου σκέψεις και να τις εκφράσω. Δεν έχει σημασία τι έγινε... Ένα χρόνο μετά καταλαβαίνω πως τότε έγινε η αρχή, λέγοντας για πρώτη φορά συνειδητά "όχι" σε μια διαπροσωπική σχέση που βάλτωσε και εξάντλησε σημαντικά αποθέματα της ενέργειας μου (σε άλλα νέα, μου ρούφηξε το αίμα).
Ξέρεις είναι απίστευτα απελευθερωτικό να φεύγεις από καταστάσεις και πρόσωπα που πλέον δε καλύπτουν τις ανάγκες σου. Είναι σημαντικό να διακρίνεις πότε ένα κύκλος έχει κλείσει και να πηγαίνεις παρακάτω... Όμως όλα αυτά δεν είναι παρά ωραία λόγια που κάπου, κάποτε έχεις ξανακούσει.
Αυτό που θα σου πω εγώ, είναι πως στην αρχή δε θα είναι καθόλου εύκολο όλο αυτό. Χρειάζεται εξάσκηση και τόλμη για να πεις όχι. Μην τρομάξεις και -προς Θεού!- μην κάνεις πίσω τώρα. Τη στιγμή που θα πεις το πρώτο όχι στις παθολογικές καταστάσεις της ζωής σου, θα δεις φοβερά πράγματα να συμβαίνουν..
Μπορεί να δεις ροζ σύννεφα στον ουρανό!
Άνθρωποι που μέχρι χτες σου υπόσχονταν ότι θα είναι για πάντα εκεί θα εξαφανιστούν από προσώπου γης και κάποιοι άλλοι θα διεκδικήσουν για τα καλά μια θέση στη ζωή σου. Και ενώ εσύ θα ισορροπείς στο τεντωμένο σκοινί των απανωτών αλλαγών, μια νέα τάξη πραγμάτων θα φανερώνεται μπροστά σου και το "είναι" σου θα νιώθει κάθε μέρα μεγαλύτερη ανακούφιση... Σου λέω είναι μαγικό !
Και μπορεί να είσαι οργισμένος με τους πιο αδύνατους (και δεν εννοώ αυτούς που δε τρώνε.. με αυτούς είσαι έξαλλος μια ζωή!), όμως σκέψου πως φεύγουν γιατί δεν έχουν τη δύναμη να αντέξουν πως αλλάζεις, μεγαλώνεις, ωριμάζεις. Θα σου πάρει χρόνο να συγχωρέσεις την αδυναμία τους, όμως θα τα καταφέρεις. Εγώ ακόμα προσπαθώ..
Όμως το σημαντικότερο είναι ότι θα συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πράγματι σου ανήκει και μπορείς να κάνεις ό,τι θες! Αποδεσμευμένος από εσωτερικούς ψυχαναγκασμούς που σου έβαζαν εμπόδια τόσα χρόνια.. αποδεσμευμένος από τη σκοτεινή σου πλευρά, που θα σου θυμίζει πάντα πως είσαι ένας κοινός θνητός με αδυναμίες και πάθη. Το μόνο που χρειάζεσαι για να πας μπροστά είναι η θέληση να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και να δημιουργήσεις σχέσεις αληθινές. Και μέσα από αυτές τις σχέσεις θα μεγαλώσεις κι άλλο ... και κάθε λεπτό που με περνάει θα είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Σου λέω είναι μαγικό! Προσπάθησε να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Και μετά...
Προσπάθησε να ακουμπήσεις το άπιαστο όνειρό σου!
Φέτος το καλοκαίρι είπα δύο φορές όχι και χάραξα τον ολόδικό μου δρόμο. Οριοθετήθηκα και για πρώτη φορά έλεγξα τον αυθορμητισμό μου και την -άλλοτε- εξαναγκαστική/ψυχαναγκαστική διάθεσή μου. Δε σου κρύβω ότι τρέμει το φυλλοκάρδι μου για το που θα βγει όλο αυτό, όμως είμαι εδώ για να το παλέψω.
Και είμαι καλά. (συγκεκριμένα τώρα είμαι σκ@τ@ αλλά θα φταίει που έφαγα ψάρι μαζί με τυρί.) Από τη φθινοπωρινή σεζόν, λέω να εξασκηθώ στο ναι! #ifyouknowwhatImean
Liza-rd
xxx
πι.ες. Αυτό το post είναι εμπνευσμένο από μια φωτογραφία που ανέβασε στα social media πριν λίγες μέρες ο @thanosbee και το μαγικό καλοκαίρι που έφτασε στο τέλος του. Βγες εκεί έξω, πες ναι ή όχι, ερωτεύσου με πάθος, ζήσε έντονα, φτάσε στο τέρμα του κόσμου.
Λίγες ώρες απέμειναν πριν φύγει το 2014 και στο μυαλό μου ηχούν μόνο αυτές οι σκέψεις... Καλά, είμαι υπερβολική! Δεν είναι μόνο αυτές αλλά οι άλλες ΔΕ γράφονται! Τα σαββατοκύριακα αυτής της χρονιάς "άλλαξα πίστα" και κατάλαβα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Εκτός αυτού όμως, έμαθα να διακρίνω τις μικρές στιγμές ευτυχίες μέσα στη χαοτική ψυχοσύνθεση που έχω τελευταία.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τις Κυριακές αυτού του χρόνου.
Η Κυριακή είναι μια μέρα πριν την Δευτέρα γεγονός που με φρίκαρε παλαιότερα. Τουλάχιστον για ένα εξάμηνο με στοίχειωνε, όμως η Κυριακή είναι ωραία μέρα τελικά. Τώρα τελευταία κάπου πήρε το μάτι μου ότι τα όνειρα της αξίζουν ακριβά, αλλά δε πειράζει. Θα το ρισκάρω..
Η Κυριακή ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο δυνατά highlights της χρονιάς που φεύγει γιατί την αφιέρωσα μόνο σε αυτούς που αγαπώ. Πολύ.
Κάποιες φορές μάλιστα ψήναμε όρθια κοτόπουλα στο φούρνο..
...κάποιες τρέχαμε μέχρι τη Παιανία Κάτζα και τρώγαμε κρέπες τα ξημερώματα στο Παράδεισο, ενώ κάποιες άλλες λιώναμε συζητώντας άπειρες ώρες για τα πάντα... μια ή άλλη γυρνούσα σπίτι πιο δυνατή! Αδύνατη ούτε με σφαίρες.
Όσο δύσκολα κι αν περνάς, οι Κυριακές γίνονται λύτρωση και σε γλυτώνουν από πολλές ώρες πεσιμισμού, που το πιθανότερο είναι να κοιτάς το ταβάνι χωρίς να ανοιγοκλείνεις ούτε καν τα βλέφαρα σου από την αδράνεια.
Οι Κυριακές είναι καθαρτικές. Πια, δε μπορώ να σκεφτώ πως τουλάχιστον μια Κυριακή του μήνα δεν θα μαγειρεύω για τους φίλους μου, δε θα γελάω μέχρι δακρύων, δεν θα βγάζω την ένταση της εβδομάδας, δε θα θέλω να σταματήσω για λίγο το χρόνο.
Γιατί ξέρεις είναι ευλογία να κάθεσαι στο κυριακάτικο τραπέζι μαζί με τους ανθρώπους που σε ξέρουν πιο καλά από τον καθένα. Μπορεί να μην είναι η οικογένεια που σου έδωσε ο Θεός, αλλά είναι αυτή που επέλεξες εσύ. Όμως το πιο συναρπαστικό από όλα ξέρεις πιο είναι;
Σε αυτό το τραπέζι δε χρειάζεται να βάλεις τα καλά σου!
Μαζί τους δε χρειάζεται καν να προσπαθείς. Ούτε να εξηγείς. Είσαι απλά εσύ. Και είναι σημαντικοί, ακριβώς γιατί σε αποδέχονται όπως κι αν είσαι. Με σγουρά ή ίσια μαλλιά. Με παραπανίσια κιλά ή χωρίς.
Αυτοί οι άνθρωποι σε θαυμάζουν για τα μικρά ή μεγαλύτερα κατορθώματά σου, ξέρουν τα δυνατά σου σημεία, τις παραξενιές σου,
τις κρυφές ευαισθησίες σου, τις δεύτερες σκέψεις σου και σ'αγαπούν για
όλα αυτά και παραπάνω. Σε έχουν δει στις δόξες σου, αλλά σε έχουν δει και να κλαις. Σε έχουν πάρει αγκαλιά και σου έχουν πει με σιγουριά πως ό,τι κι αν γίνει θα είναι εκεί να μοιραστούν μαζί σου το "φορτίο", όσο βαρύ κι αν είναι.
Σε αυτούς τους ανθρώπους δε χρειάζεται να εξηγείς τίποτα. Ξέρουν τι σκέφτεσαι πριν το πεις. Σε εμπνέουν, σε συγκινούν και βρίσκεις κάθε στιγμή ένα λόγο να τους θαυμάζεις.
Σε έχουν δει να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι, να αλλάζεις, να πετυχαίνεις αλλά και να την πατάς. Και ήταν πάντα εκεί, φυσικά και χωρίς υπερπροσπάθεια. Γιατί τελικά όποιος θέλει να είναι πραγματικά εκεί, απλά είναι. Όσα χιλιόμετρα κι αν τους χωρίζουν.
Γιατί οι φίλοι που αγαπήθηκαν από παιδιά, έχουν την τύχη να αγαπιούνται πιο δυνατά.
Ίσως γιατί ήταν συμμαθητές και καθίσανε στο ίδιο θρανίο.
Γελάσανε στο ίδιο αστείο.
Έγραψαν ραβασάκια στο ίδιο τετράδιο. (αυτό με την πεταλούδα στο εξώφυλλο, ξέρεις εσύ.)
Πήγανε στην ίδια εκδρομή. (Στο Θησείο..)
Σου έφτιαξαν τα μαλλιά ψεκάζοντας το κεφάλι σου με όλη τη λακ της γης.
Σε έβαψαν με πράσινες σκιές όταν ήταν της μόδας για να του αρέσεις.
Φάγανε τούρτα μέχρι του σκασμού στα 18α γενέθλια σου και το επόμενο πρωί με δύο ώρες ύπνο, δε σου χάλασαν χατήρι και κατέληξαν στην παραλία για ηλιοθεραπεία.
Φάγανε την πρώτη -λασπωμένη- μακαρονάδα που τους σέρβιρες και σου είπαν και ευχαριστώ για να μην σε στεναχωρήσουν (μετά παρήγγειλαν πίτσα.)
Σε είδαν να τηγανίζεις όταν έτρεμες το λάδι και πετούσες τις πατάτες στο τηγάνι από απόσταση ενός χιλιομέτρου.( και δε το έβγαλαν στο you tube #pure_love)
Λιώσατε στο καναπέ δίπλα στο τζάκι βλέποντας ταινίες και εσένα σε έπαιρνε ο ύπνος στο πρώτο μισάωρο. (δε σου κράτησαν κακία.)
Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν τι κρύβουν οι λέξεις, ακόμα κι όταν ακούγονται σκληρές και δε θα σε έβγαζαν από τη ζωή τους τόσο εύκολα. Αυτοί δεν απαιτούν, δίνουν απλόχερα. Ήταν δίπλα σου στα πιο σημαντικά δίχως να ζητήσουν ανταλλάγματα, χωρίς να έχουν κάνει ποτέ δεύτερες σκέψεις για σένα, ούτε να αμφιβάλλουν για τις προθέσεις σου.
Κι όσο περνάνε τα χρόνια βλέπεις ποιοι πραγματικά είναι εδώ τις "Κυριακές". Και τους άλλους, που δεν μπόρεσαν να σταθούν ανάλογοι των περιστάσεων, τους αφήνεις. Συγχωρείς την αδυναμία τους. Μπορεί η διαδικασία να είναι επίπονη αλλά στα αλήθεια αξίζει να δεις ποιοι θα έκαναν τα πάντα για σένα. Για ποιους θα έδινες τα πάντα εσύ. Κι όταν νιώσεις αυτό το αμφίδρομο συναίσθημα, κανείς δε θα μπορεί να σου το πάρει.
Είσαι ελεύθερος. Μακρυά από ανθρώπους με αρνητική ενέργεια. Και ασφαλής. Αυτοί θα γίνουν η ασπίδα σου, μη φοβάσαι τίποτα!
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η ταυτότητά σου.
Για αυτό το νου σου.. Μη τους χάσεις από τα μάτια σου!
Καλή χρονιά, με όμορφες *Κυριακές*, αγάπη κι αγκαλιές. Λίζα xxx
Βρώμη. O γλυκούλης κουάκερος έχει ταυτιστεί απόλυτα με την ισορροπημένη διατροφή και την καλή υγεία του οργανισμού εδώ και χρόνια. Σαν παιδί, θυμάμαι τη γιαγιά μου να φτιάχνει γλυκές κρέμες με βρώμη και γάλα.
Σήμερα θα σου προτείνω κάτι τόσο απλό.
Παίρνεις τη βασική πρώτη ύλη και τη μετατρέπεις σε δημητριακά της αρεσκείας σου. Cool?
Δε θέλω να σε πρήξω για το πόσο ωφέλιμη είναι η βρώμη για τον οργανισμό μας, αλλά θα το κάνω. Στα γρήγορα:
Μειώνει τη χοληστερόλη και το υψηλό σάκχαρο στο αίμα με αποτέλεσμα να μένουμε περισσότερη ώρα χορτάτοι, χωρίς να μειώνει στο παραμικρό την ενέργεια μας.
Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και δεν υποφέρουμε εύκολα από λοιμώξεις.
Βελτιώνει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
Είναι πλούσια σε πρωτεϊνες, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά.
Μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, οστεοπόρωσης και στρες.
Ελέγχει το σωματικό βάρος και συμμαχεί μαζί μας μέχρι να αποκτήσουμε το επιθυμητό!
Και τώρα στο ψητό. Το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας! Δε το λέω εγώ, το λένε τα βιβλία. Το δικό μου αγαπημένο είναι η βρώμη που συνδυάζω με γάλα και κανέλα. Αν ξυπνήσω και δεν έχω πολλά κέφια, θα προσθέσω μια κουταλιά μέλι και όλα μαγικά θα φτιάξουν. Ένα καλό πρωινό μπορεί να σου αλλάξει τη διάθεση. Απλά αφιέρωσε λίγο χρόνο και δοκίμασε το!
Η βρώμη συνδυάζεται με γάλα και γιαούρτι, αντί των κλασικών δημητριακών και για να έχεις μια πλούσια γευστική εμπειρία, μπορείς να προσθέσεις ό,τι κατεβάσει το κεφάλι σου. Αμύγδαλα, καρύδια και άλλοι ξηροί καρποί, μέλι, κανέλα, φρέσκα αλλά και αποξηραμένα φρούτα, όπως σταφίδες, δαμάσκηνα, σύκα, χουρμάδες, φράουλες, ακτινίδια, γκότζι μπέρι και cranberries είναι μερικές από τις επιλογές σου. Η Gwynneth Paltrow ας πούμε, προτείνει μαύρη σοκολάτα και blueberries στη λίστα της με τα superfoods για τέλειο σώμα! (ναι η σοκολάτα είναι superfood από όλες τις απόψεις.-)
Αν πάλι δεν έχεις πολύ χρόνο και φαντασία, η τελευταία μου ανακάλυψη με την υπογραφή της κορυφαίας εταιρείας Quaker, που εδώ και 130 χρόνια (!) διαδίδει τις ευεργετικές ιδιότητες της, θα σου λύσει τα χέρια!
Η Quaker καινοτομεί και βάζει τη βρώμη σε φακελάκια που κυκλοφορούν σε δύο γεύσεις. Μύρτιλο & Πράσινο μήλο- Μέλι & Αμύγδαλο.
Δεσμεύομαι να δείξω συνταγές και διαφορετικούς τρόπους που μπορεί να καταναλωθεί η βρώμη, το πρωί, το βράδυ ή οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.. Stay tuned @Lame Koutala. Sweet kiss Lame Koutala ... xxx
Τι λες για άκρως ελληνικό γρήγορο φαγητάκι στο Πασαλιμάνι με θέα θάλασσα και καραβάκια;;;
Εγώ με την Ελένη λέμε ΝΑΙ.
Μετά από ένα μυοχαλαρωτικό μασαζάκι που έκανε η Ελένη (όχι εγώ) στην Άνω Γλυφάδα, φτάσαμε το απογευματάκι στον Πειραιά πεινασμένες σαν λύκοι. Αφού αλλάξαμε 10 φορές γνώμη γιατί δε ξέραμε τι θέλουμε, καταλήξαμε στη *Καλή πίτα* που είναι όνομα και πράγμα.
Με συνοπτικές διαδικασίες παραγγείλαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για ώρες..... πάντα έτσι γίνεται! Αυτό το "όταν τρώμε, δε μιλάμε" δεν ισχύει διόλου στην περίπτωσή μας.
Η Ελένη είπε ΝΑΙ στο τυλιχτό σουβλάκι, ενώ εγώ επέλεξα το λιτοδίαιτο δρόμο. Οι σαλάτες φαίνονταν υπέροχες, οπότε διαλέξαμε μια που μύριζε νησιωτική αύρα. Η Ελένη μόλις είδε τη κάπαρη φρίκαρε, εγώ κατενθουσιάστηκα.
Στον Κρητικό ντάκο, λέμε εννοείται ΝΑΙ!
Και στα καλαμάκια κοτόπουλο όταν προσέχουμε, λέμε ΝΑΙ!
Τη στιγμή που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, επιτέλους κάποιος κατάφερε να αποσπάσει την προσοχή της μίας από την άλλη. Στο διπλανό τραπέζι ήρθαν και κάθισαν δύο προβληματισμένοι τουρίστες, που κοιτούσαν ξανά και ξανά τον κατάλογο. Φαίνονταν διχασμένοι. Ήταν έτοιμοι να παραγγείλουν hamburger και club σάντουιτς μέχρι που η Ελένη ανέλαβε δράση! Της φαινόταν αδιανόητο να μη γευτούν το σουβλάκι, το τζατζίκι, τη χωριάτικη και τα υπόλοιπα ελληνικά εδέσματα.
Αφού τους αφήσαμε ευχαριστημένους και τιμήσαμε και το δροσερό λεμονάτο κέρασμα του μαγαζιού,
φύγαμε ήσυχες.
Lame Koutala... xxx Έρχονται κι άλλες εξορμήσεις για φαγητάκι, stay tuned! :-)
Είχα υποσχεθεί αποκλειστικό υλικό από την καλύτερη boulangerie-patisserie της πόλης και μέσα στη βδομάδα έκανα τα κουμάντα μου. Πέρασα το πρωί της προηγούμενης Τρίτης στο κέντρο, οπότε ήταν δεδομένο πως μετά την ορκωμοσία της Αφρούλας θα πήγαινα στον Paul.
Όποτε σε βγάλει ο δρόμος από την Πανεπιστημίου είναι αδύνατο να αντισταθείς στην πιο δημοφιλή boulangerie-patisserie του Παρισιού από το 1889. Στην Αθήνα, αν και λειτουργεί μόλις 1,5 χρόνο, έχει κατακτήσει τους πρωτευουσιάνους, που καθημερινά γεύονται 32 διαφορετικούς τύπους ψωμιού, 30 είδη σάντουιτς, croissants, quiche lorraine, brioche, macaron, mille feuille, eclair και συγκλονιστικά αλμυρά και γλυκά σφολιατοειδή.
<3
Αυτή η τάρτα μου κόβει την ανάσα κάθε φορά. Μια μέρα θα σε φάω, άτιμη.
Μη παραλείψεις να δοκιμάσεις την τέλεια quiche lorraine με φρέσκα ελληνικά λαχανικά. Τα υπόλοιπα υλικά παρασκευής έρχονται κατευθείαν από τη πόλη του φωτός.
Ο Paul δεν είναι ο φούρνος που θα πας καθημερινά για να αγοράσεις το ψωμί σου. Θα πας σπάνια γιατί είναι ιδιαίτερο και ακριβό, αλλά η χαρά σου θα είναι διπλή. Θα γυρίσεις σπίτι, θα το κόψεις σε φέτες, θα το βάλεις στην κατάψυξη για να το διατηρήσεις καιρό φρέσκο και κάθε φορά που το επιθυμείς, θα βγάζεις μια φέτα και θα την αποψύχεις.
Το μόνο που μένει είναι να διαλέξεις το είδος που προτιμάς. Σε προειδοποιώ, θα δυσκολευτείς! Lame Koutala .. xxx
Ήταν τρεις Κυριακές που με βρήκαν κάπου εδώ κοντά #not , γεμάτες χαρά, τα απαραίτητα selfiezz ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ,
τη Στέλλα, τη Σοφία, τον Ηλία, τον Ιωακείμ και τον Τασούλη.
Από δεξιά: Τασούλης-Ιωακείμ-Λίζα-Στέλλα
-Αν κάτι πρέπει να ξέρεις για τον Ιωακείμ, είναι ότι εκτός από τιτανομέγιστος κομμωτής, είναι και ηθοποιός και από δω και πέρα δε θα χάσουμε παράσταση. #αγάπη_μονο-
-Αν κάτι πρέπει να ξέρεις για τον Τασούλη είναι ότι ποτέ δεν τον φωνάζουμε Τάσο! #pote_kaneis-
O Ηλίας ήταν το υπεράτομο που μας πήγαινε για κρέπα την πιο ακατάλληλη ώρα της ημέρας. 3 το χάραμα! ΑΔΕΛΦΟΣ. Είναι ο άνθρωπός που μας κουβαλούσε κάθε Κυριακή πρωί- εμάς και τα ταπεράκια μας (που εννοείται ΔΕΝ είχαν μέσα κεφτεδάκια) μέχρι τη Παιανία Κάντζα!
#AfanaClub
Πρέπει να αγαπάς πολύ τη Κουρτίδου για να ανεχτείς τόσο μαλλί πάνω σου με τέτοια ζέστη :p , ωστόσο η αφάνα της μου χάρισε την αγαπημένη μου #selfie.
Από τις 3 Κυριακές θα μου λείψουν περισσότερο οι αγωνίες και το άγχος της Σοφίας κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της,
όταν τη ντύναμε και τη φωτογραφίζαμε συγχρόνως για να τα προλάβουμε όλα.... Ο Ηλίας σίγουρα δε θα ξεχάσει όλες τις στιγμές που προσπαθούσε να μας βγάλει φώτο αλλά εμείς δε βάζαμε γλώσσα μέσα.
Οι πράσινες γόβες που μας έσωσαν!
Οι ανεξίτηλες κρέπες Κηφισιάς με κάνουν ακόμα να ξυπνάω τις Κυριακές μετά τα μεσάνυχτα.
Η Σοφία μετά από 3 μήνες αποχής τρώει την πρώτη της κρέπα.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ φάγαμε και εμείς.
Επίσης είχαμε τη τιμή να βγάλουμε Sefiezzzz με τη Σπεράντσα Βρανά,
(ή μήπως τη Betty Boop;)
και την Άννα Βίσση,
που εκείνο το βράδυ μας σήκωσε την τριχούλα με την συγκλονιστική ερμηνεία της.
Γιατί τα σέλφι με τον ερωτεύσιμο Elvis;
ηρέμησε.
εεε, σε αυτό το σημείο ο Elvis κάπου ξέφυγε.
εμ...εδω το τερμάτισε. (και πολύ άντεξε μεταξύ μας.)
Ο απίστευτος Παντελής Καναράκης, που πιο ευγενικός και σεμνός άνθρωπος δεν υπάρχει, μας έκανε να κλάψουμε στις πρόβες του ως Nargis.
Ο Κώστας Δόξας που την ημέρα του τελικού κυκλοφορούσε κάπως έτσι, τραγουδούσε με σοβαρό ύφος κρητικές μαντινάδες και περπατούσε πάνω σε 20ποντα τακούνια όλο χάρη. (πιο σουρεάλ στιγμή πεθαίνεις.)
Κι αν ΔΕΝ πιστεύεις πως η τρέλα είναι μεταδοτική, είμαι η ζωντανή απόδειξη. ΙΔΟΥ!
Στο κόμβο Κηφισίας μετά από τρεις κρέπες. Ο Κώστας, όχι εγώ.
Εδώ η Στέλλα διορθώνει τα ορθογραφικά της Caterina Caselli.
Και η best of στιγμή το κρητικό γλέντι που ξεκίνησε πριν το show στα μικρά καμαρίνια με τον Λευτέρη Ελευθερίου,
συνέχισε μέχρι τις 3.00 με τη νίκη του Γιάννη Σαββιδάκη και με έκανε να θέλω να πάω διακοπές στην Κρήτη για να το ζήσω ξανά και ξανά... :))
Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε σύντομα! Μέχρι τότε σας φιλώ πολύ .. Liza .. xxx
πσ. Για τις κρέπες εννοείται θα μιλήσουμε αναλυτικότερα σε προσεχές post της #LameKoutala. x
To μόνο σίγουρο και αναμφισβήτητο είναι ότι μιλάω πολύ. Και αν δεν ήταν αναγκαστικό να κοιμάμαι κάποιες ώρες της ημέρας, θα μιλούσα ακόμα περισσότερο.Ζω και αναπνέω για να ακούω μουσική.. Είμαι τρελή fashionista και ένας από τους λόγους ύπαρξής μου είναι να λιώνω σε συναυλίες.
