Αυτό το ποστ διαβάζεται τόσο ταιριαστά με αυτό το τραγούδι:
αλλά και με αυτό:
Η επιλογή είναι δική σου αυτή τη φορά.
ΔΥΟ (παρά κάτι) ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ.
Tα πράγματα δε πηγαίνουν καθόλου καλά με μένα. Το νιώθω. Για την ακρίβεια πηγαίνουν παρακμιακά. Ή καλύτερα να πω οριακά, μιας και τα ρούχα μου μόλις που μου μπαίνουν. Η σχέση μου με τη ζυγαριά περνάει κρίση.
Και τώρα, ΤΙ;
Μη μου πεις πάλι δίαιτα... ΌΧΙ. Όχι..Όχι.
Σκαρφίστηκα χίλιες δυο δικαιολογίες για να εξηγήσω το ότι τα ρούχα μου μόλις που μου χωράνε, και πως είμαι φουσκωμένη σαν φάλαινα ξαμολημένη στον ωκεανό των φαγητών.
Τουτέστιν έφτασα ένα βήμα πριν τη βουλιμία.- Και πάνω στην ώρα ήρθε να με ταρακουνήσει το σοκ στο δοκιμαστήριο του αγαπημένου μου brand, όταν φράκαρε στους μηρούς μου μια ΘΕΟ-φαρδιά φόρμα που προσπάθησα να δοκιμάσω.
Δε το έβαλα κάτω και δοκίμασα και ένα maxi φόρεμα που μπάνιζα καιρό στη βιτρίνα. #TO_thrassos Αφού κατάφερα, ιδρώνοντας πια, να μπω στο -χάρμα οφθαλμών- φόρεμα, κοίταξα στο καθρέφτη και με φρίκη διαπίστωσα πόσο ένα τόσο ωραίο φόρεμα χαραμιζόταν πάνω μου. Μπήκα αμίλητη στο δοκιμαστήριο για να το βγάλω, υπόθεση που δεν αποδείχτηκε καθόλου εύκολη τελικά.. Το φόρεμα φράκαρε και δεν έλεγε να βγει με τίποτα! Ήταν έτοιμο να σκιστεί και εγώ είχα πανικοβληθεί λες και είχα κλειστεί στο ασανσέρ! Μετά από κόπο και ιδρώτα τα κατάφερα! Είχα ιδρώσει και κοιτούσα το φόρεμα που είχε πέσει στο πάτωμα. Το μισούσα σχεδόν.
ΠΑΧΥΝΑ! ΚΑΙ ΞΕΦΥΓΑ για τα καλά αυτή τη φορά!
Οι ουκ ολίγες ατασταλίες που έκανα το τελευταίο καιρό έπνιξαν το μυαλό μου και διαπίστωσα πως εδώ και πολύ καιρό, ύπουλα και ανυποψίαστα, τα φαγάδικα είχαν γίνει το δεύτερο σπίτι μου.
Αφράτα ψωμάκια -που ναι μεν είναι μαύρα αλλά αν τα φας όλα δεν αλλάζει το θερμιδικό αποτέλεσμα. (απλά μαθηματικά)
*Ο παπαρουνόσπορος χρησιμοποιείται στην ινδική κουζίνα κυρίως, ως πηκτικό συστατικό, αλλά και ως διακοσμητικό στοιχείο στα αρτοπαρασκευάσματα, όπως τα παραπάνω.
Και έτσι για την ιστορία... Το ήξερες ότι στην Ινδία ο παπαρουνόσπορος χρησιμοποιείται ως ενυδατική κρέμα δέρματος, μέσω της παρασκευής ενός μείγματος με γάλα; Επίσης, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό της παπαρούνας για να απαλύνουν το πόνο που προκαλείται από έρωτα... "Παπαρούνα της Λήθης".
Αφήνουμε τα εγκυκλοπαιδικά και συνεχίζω: αγνό παρθένο λαδάκι και ελάχιστες σταγόνες μπαλσάμικου και ντιπ γιαουρτιού, που φαντάζουν τόσο αθώα όταν καταναλώνονται με μέτρο...
Ακόμα πιο αμαρτωλό στο μενού των ατασταλιών το μωσαϊκό που σερβίρουν στο La Pasteria.. "Θα σκάσω από το φαγητό αλλά πάντα υπάρχει λίγος χώρος για το γλυκό", σκέφτηκα.
(τώρα που το ξαναβλέπω, ε δεν ήταν και κάτι τόσο σπουδαίο για πιέσω τον εαυτό μου να το καταπιεί σχεδόν αμάσητο. Έπρεπε να το είχα απορρίψει- θα είχα γλυτώσει τουλάχιστον 56863485 θερμίδες.)
Και λίγο γλυκό ακόμα, για να χορτάσει το μάτι -γιατί αυτό πεινάει περισσότερο από το στομάχι.. Γιαούρτι που κολυμπάει κυριολεκτικά στη ζεστή σοκολατίτσα.
(εε δε φταίω εγώ αλλά ο νοστιμούλης πωλητής στο Μall! γίνεται να μη περάσεις μια βόλτα τουλάχιστον 3 φορές τη βδομάδα; γιαουρτάκι είναι βρε αδερφέ...)
Εννοείται πως ΔΕ γίνεται να ξεχάσω το υπερχορταστικό πιάτο στο Palmie Bistro. Μπιφτέκι που πλέει σαν βαρκούλα στα ωχρά υγρά-νερά της σως με μανιτάρια. #ti_eipa_pali
Σουφλέ σοκολάτας και παγωτά σε κάθε έξοδο μου για "καφέ". (μισώ τον καφέ, τη κόκα κόλα και τη μπύρα- και κάπου εδώ είμαι σίγουρη ότι με περνάτε και για ούφο εκτός από λαίμαργη.)
Γιατί οι πίτσες, τα ψωμάκια και τα μακαρονάκια που πλακώσαμε με την Ελένη στη μίνι απόδρασή μας στα Στύρα..ξεχνιούνται; ΌΧΙ!! Γράψε κι αυτά στο λογαριασμό!
Χρειαζόμουν βοήθεια και πήγα στη γιατρό χωρίς δεύτερη σκέψη -η πρώτη αρκεί. (Τελευταία δρω πολύ παρορμητικά τελικά...) Διέθεσα κάποια λεφτουδάκια αποκλειστικά για μένα και έβαλα στο νούμερο ένα των προτεραιοτήτων μου τη διατροφή μου.
Αυτή τη φορά δε θα με σταμάταγε ΤΙΠΟΤΑ.
Έπρεπε να βρω τη δύναμη να σταματήσω τη τρελή πορεία μου προς τον όλεθρο.
ΔΥΟ (παρα κάτι) ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ.
Τελείωσαν τα ψέματα. Πάνε σχεδόν δύο μήνες που έχω να βάλω ζάχαρη στο στόμα μου.
Έχω εμπεδώσει για τα καλά πως τα γλυκά είναι ο εθισμός μου καθώς όπου σταθώ και όπου βρεθώ τα φωτογραφίζω, αλλά ΔΕ ΤΑ ΑΓΓΙΖΩ πια.
Έχεις τη δύναμη!
Liza...xxx
αλλά και με αυτό:
Η επιλογή είναι δική σου αυτή τη φορά.
ΔΥΟ (παρά κάτι) ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ.
Tα πράγματα δε πηγαίνουν καθόλου καλά με μένα. Το νιώθω. Για την ακρίβεια πηγαίνουν παρακμιακά. Ή καλύτερα να πω οριακά, μιας και τα ρούχα μου μόλις που μου μπαίνουν. Η σχέση μου με τη ζυγαριά περνάει κρίση.
Και τώρα, ΤΙ;
Μη μου πεις πάλι δίαιτα... ΌΧΙ. Όχι..Όχι.
Σκαρφίστηκα χίλιες δυο δικαιολογίες για να εξηγήσω το ότι τα ρούχα μου μόλις που μου χωράνε, και πως είμαι φουσκωμένη σαν φάλαινα ξαμολημένη στον ωκεανό των φαγητών.
Τουτέστιν έφτασα ένα βήμα πριν τη βουλιμία.- Και πάνω στην ώρα ήρθε να με ταρακουνήσει το σοκ στο δοκιμαστήριο του αγαπημένου μου brand, όταν φράκαρε στους μηρούς μου μια ΘΕΟ-φαρδιά φόρμα που προσπάθησα να δοκιμάσω.
Δε το έβαλα κάτω και δοκίμασα και ένα maxi φόρεμα που μπάνιζα καιρό στη βιτρίνα. #TO_thrassos Αφού κατάφερα, ιδρώνοντας πια, να μπω στο -χάρμα οφθαλμών- φόρεμα, κοίταξα στο καθρέφτη και με φρίκη διαπίστωσα πόσο ένα τόσο ωραίο φόρεμα χαραμιζόταν πάνω μου. Μπήκα αμίλητη στο δοκιμαστήριο για να το βγάλω, υπόθεση που δεν αποδείχτηκε καθόλου εύκολη τελικά.. Το φόρεμα φράκαρε και δεν έλεγε να βγει με τίποτα! Ήταν έτοιμο να σκιστεί και εγώ είχα πανικοβληθεί λες και είχα κλειστεί στο ασανσέρ! Μετά από κόπο και ιδρώτα τα κατάφερα! Είχα ιδρώσει και κοιτούσα το φόρεμα που είχε πέσει στο πάτωμα. Το μισούσα σχεδόν.
ΠΑΧΥΝΑ! ΚΑΙ ΞΕΦΥΓΑ για τα καλά αυτή τη φορά!
Οι ουκ ολίγες ατασταλίες που έκανα το τελευταίο καιρό έπνιξαν το μυαλό μου και διαπίστωσα πως εδώ και πολύ καιρό, ύπουλα και ανυποψίαστα, τα φαγάδικα είχαν γίνει το δεύτερο σπίτι μου.
Αφράτα ψωμάκια -που ναι μεν είναι μαύρα αλλά αν τα φας όλα δεν αλλάζει το θερμιδικό αποτέλεσμα. (απλά μαθηματικά)
 |
| (τίγκα στους παπαρουνόσπορους*, γιατί το decor είναι η μισή δουλίτσα) |
Και έτσι για την ιστορία... Το ήξερες ότι στην Ινδία ο παπαρουνόσπορος χρησιμοποιείται ως ενυδατική κρέμα δέρματος, μέσω της παρασκευής ενός μείγματος με γάλα; Επίσης, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό της παπαρούνας για να απαλύνουν το πόνο που προκαλείται από έρωτα... "Παπαρούνα της Λήθης".
Αφήνουμε τα εγκυκλοπαιδικά και συνεχίζω: αγνό παρθένο λαδάκι και ελάχιστες σταγόνες μπαλσάμικου και ντιπ γιαουρτιού, που φαντάζουν τόσο αθώα όταν καταναλώνονται με μέτρο...
Ακόμα πιο αμαρτωλό στο μενού των ατασταλιών το μωσαϊκό που σερβίρουν στο La Pasteria.. "Θα σκάσω από το φαγητό αλλά πάντα υπάρχει λίγος χώρος για το γλυκό", σκέφτηκα.
(τώρα που το ξαναβλέπω, ε δεν ήταν και κάτι τόσο σπουδαίο για πιέσω τον εαυτό μου να το καταπιεί σχεδόν αμάσητο. Έπρεπε να το είχα απορρίψει- θα είχα γλυτώσει τουλάχιστον 56863485 θερμίδες.)
Και λίγο γλυκό ακόμα, για να χορτάσει το μάτι -γιατί αυτό πεινάει περισσότερο από το στομάχι.. Γιαούρτι που κολυμπάει κυριολεκτικά στη ζεστή σοκολατίτσα.
Εννοείται πως ΔΕ γίνεται να ξεχάσω το υπερχορταστικό πιάτο στο Palmie Bistro. Μπιφτέκι που πλέει σαν βαρκούλα στα ωχρά υγρά-νερά της σως με μανιτάρια. #ti_eipa_pali
Γιατί οι πίτσες, τα ψωμάκια και τα μακαρονάκια που πλακώσαμε με την Ελένη στη μίνι απόδρασή μας στα Στύρα..ξεχνιούνται; ΌΧΙ!! Γράψε κι αυτά στο λογαριασμό!
 |
| το πιο ζεστό και νόστιμο ψωμάκι στα Στύρα #αγάπη |
Χρειαζόμουν βοήθεια και πήγα στη γιατρό χωρίς δεύτερη σκέψη -η πρώτη αρκεί. (Τελευταία δρω πολύ παρορμητικά τελικά...) Διέθεσα κάποια λεφτουδάκια αποκλειστικά για μένα και έβαλα στο νούμερο ένα των προτεραιοτήτων μου τη διατροφή μου.
Αυτή τη φορά δε θα με σταμάταγε ΤΙΠΟΤΑ.
Έπρεπε να βρω τη δύναμη να σταματήσω τη τρελή πορεία μου προς τον όλεθρο.
ΔΥΟ (παρα κάτι) ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ.
Τελείωσαν τα ψέματα. Πάνε σχεδόν δύο μήνες που έχω να βάλω ζάχαρη στο στόμα μου.
Έχω εμπεδώσει για τα καλά πως τα γλυκά είναι ο εθισμός μου καθώς όπου σταθώ και όπου βρεθώ τα φωτογραφίζω, αλλά ΔΕ ΤΑ ΑΓΓΙΖΩ πια.
Όπως δεν αγγίζω και τα αλμυρά που έφτιαξε η μαμά για τα γενέθλια τραπέζια της αδερφής μου και της ίδιας. Πέρασα δύσκολα, αλλά το έχω συνηθίσει πλέον. Είπα ότι θα αλλάξω ζωή και θα το κάνω ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσουν άλλα 10 τραπέζια σαν κι αυτά από μπροστά μου!
Βέβαια το μεγαλύτερο δράμα έζησα στο σταθμό με τις τουρτάρες που έφερναν τα παιδιά κάθε δύο μέρες για τα γενέθλια τους. Υπέφερα. Δαγκωνόμουν. Στεναχωριόμουν. Θεέ μου, ΠΟΣΟ πολύ αγαπώ τη ζάχαρη. Όταν βλέπω τους άλλους να τρώνε γλυκά, πρέπει να εξομολογηθώ πως ακόμα με πιάνει μια στεναχώρια...
Αλλά πρέπει να μάθω να λέω "όχι".
Πρέπει να βρω τη δύναμη.
Ειιι, έχω τη δύναμη. Ξέρεις γιατί;
Γιατί είναι ωραίο και συνάμα απελευθερωτικό να λες "όχι".
Σημαίνει πως έχεις αρχίσει να κατακτάς τον έλεγχο.
Παλαιότερα έλεγα "ναι" σε ό,τι έπεφτε μπροστά στο πιάτο μου, και αυτό ήταν στα αλήθεια θλιβερό.
Η τούρτα που έχεις απέναντί σου δεν είναι πάντα αυτό που χρειάζεσαι.
Υπάρχουν πολύ σημαντικότερα. Τι λες για μια αναμνηστική φωτογραφία όλο αγάπη, στη πλατεία του Κεραμεικού με τη κολλητή που μόλις πραγματοποίησε λίγο από το όνειρό της και κατάφερε να τραγουδήσει μπροστά στο κόσμο της Αρχιτεκτονικής live;
 |
| Μάτι βαμπιρέλα που λέει και η Μαίρη. |
Και θερμίδες; 0!
Είναι θλιβερό να γεμίζεις το χρόνο σου κάνοντας κακό στον εαυτό σου και γεμίζοντας το πιάτο σου για να αναπληρώσεις τα κενά. Δεν υπάρχει μόνο το φαγητό εκεί έξω, που θα σε κάνει να νιώσεις καλά. (Υπόσχομαι σε προσεχές ποστ να το αναλύσουμε παραπάνω- το 'χω μελετήσει) Kαι τέλος πάντων αν θες οπωσδήποτε να ασχοληθείς με το φαγητό, κάνε μια έρευνα για να βρεις που φτιάχνουν το πιο νόστιμο burger και πήγαινε να το φας εκεί -κι όχι στο πρώτο τυχόν μαγαζάκι που σου το σερβίρει- ή δοκίμασε ξένες κουζίνες ξεκινώντας από το σούσι που έχει λίγες θερμίδες ή τέλος πάντων γίνε σεφ!
Πες ΟΧΙ σε ό,τι είναι περιττό, πες ΝΑΙ σε ό,τι ιντριγκαδόρικο, και φάε μια mix & match σαλάτα που πετυχαίνει το ιδανικό colorblocking για αυτό το καλοκαίρι! #red #yellow #green
Έχεις τη δύναμη!
Liza...xxx
